ذائقه ی شیرین، زندگی های خوش

1- ذائقه شیرین، بستر رویش گل واژه ها

مهم ترین سؤال در خصوص «گل واژه ها» ی زندگی یعنی صفات خوب در روابط خانوادگی، آن است که بستر مناسب برای بروز و ظهور آنها در صحنه ی زندگی کدام است؟ به تعبیر دیگر چه می شود که این گل واژه ها در زندگی برخی از ما، پیوسته ظهور می کند و درمقابل، چگونه است که زندگی برخی از افراد بستر رویش تلخ واژه ها می شود؟
پاسخ این سؤال را باید در ذائقه های افراد جستجو کرد. در حقیقت این ذائقه های ماست که می تواند زمینه ای برای رویش گل واژه ها و یا تلخ وارژه ها باشد. گاهی ذائقه های ما شیرین است و گاه تلخ. شیرینی و تلخی ذائقه ها بسته به اختیار فرد است. فرد می تواند با آگاهی، هوشیاری و ممارست، ذائقه ی تلخ خود را به ذائقه ی شیرین نزدیک کند و داشتن آن را برای خود به صورت یک عادت درآورد؛ به گونه ای که بدون کوشش و به خودی خود، مطابق با یک ذائقه ی شیرین رفتار کند.
برخی اذکار ذائقه ها را شیرین می کنند، مثلاً ذکر صلوات این طور است. برای همین است که در میان درگیری ها و دعواهایی که در میان جمع رخ می دهد، ناگهان از آن میان صدایی بلند می شود که «صلوات بفرستید»؛ چرا که افراد به تجربه دریافته اند که ذکر صلوات فضا را دگرگون و شیرین می کند.