این منع میتواند بر چند اصل مبتنی باشد:
اولاً بین زن و مرد نامحرم جذب و انجذابی وجود دارد که مبنای آن کششهای مختلف روانی و زیستی در هر یک از زن و مرد و بین آن دو است.
غریزههای نفسانی که در صورت تعدیل، نیازهای طبیعی بشر را تأمین کرده و در صورت افسار گسیختگی حیات سالم او را مورد مخاطره قرار میدهند، نقش مهمی در این میان بازی میکنند. مهمترین این غریزهها، غریزه جنسی و میل به دوست داشتن و دوست داشته شدن است.
ثانیاً آدمی در مقابل غریزه جنسی و کنترل آن ناتوانتر است تا درمقابل باقی غرایز. علت امر هم روشن میباشد زیرا که احساس لذتی که تأمین این غریزه به دنبال دارد کم نظیر بلکه غیرقابل مقایسه با سایر لذات است. در روایات هم امر به بیانهای متفاوت تاکید شده است از جمله آنها روایت ذیل است: راوی میگوید: امام صادق از ما پرسیدند چه امری از هر چیز دنیا خوشایندتر است؟ عرضه داشتیم خیلی چیزها خوشایند و لذیذند. حضرت فرمود لذت آورترین آن ارضای غریزه جنسی است.(1)