احتمالاً این را نیز تاکنون شنیده اید اما حقیقت دارد: همسرتان تنها به آن میزان که خودش را دوست دارد می تواند شما را دوست داشته باشد.
یکی از بزرگترین اشتباهاتی که به هنگام انتخاب همسر می کنیم، توجه به این موضوع است که چقدر «ما» را دوست دارد و چه رفتاری با «ما» دارد، به جای آنکه دقت کنیم که با «خودش» چه رفتاری دارد.
1. ابراز محبت
انسان تشنه ی دوستی و محبت است و محبت، انگیزه بسیاری از تلاش ها و زحمت های طاقت فرسای زندگی است. محبت زن و فرزند، پدر و مادر و دوست و آشنا است که انسان را به فعالیت و کسب معاش وا می دارد.
همچنان که آدمی از محبت خویش نسبت به دیگران لذت می برد، پیوسته در تلاش است که محبت دیگران را نسبت به خود جلب کند.
انسان می خواهد او را دوست داشته باشند و اگر احساس کند که هیچ کس به او علاقه ندارد، جهان با همه ی وسعتش برای او تنگ و تاریک خواهد شد؛ خود را غریب و تنها می بیند و چه بسا همین احساس تنهایی او را به اذیت و آزار دیگران و یا حتی خودکشی وا دارد.
از دید اسلام، اساس زندگی خانوادگی بر محبت است. خداوند در قرآن می فرماید:
اغلب زنانی که در سن ازدواج قرار دارند، در تصور و خیال خود آرزوی ایجاد یک رابطه گرم و صمیمی با همسرشان را دارند، مثل نشستن کنار شومینه در یک بعداز ظهر سرد زمستانی و صحبت در مورد آرزوها و خیالات شیرین خود.
اما متاسفانه در زندگی واقعی خود چنین فضایی راکمتر تجربه می کنند و این کمی دردناک است، به خصوص برای خانمها. این 10 گام به زنان کمک می کند که به جای تلاش برای تعمیر و اصلاح نقاط منفی همسرشان به تقویت روابط بهتر و موفق تر نائل شوند.
1- از خودتان مراقبت کنید: این حقیقت را درک کنید که بهترین چیزهایی که برای همسرتان می توانید انجام دهید برای خود شما نیز خوب است، مثل خوردن غذاهای سالم، آراستن و تیمار کردن از خود و انجام مرتب حرکات ورزشی. با این کار شما احساس بهتری خواهید داشت و بعلاوه همسری با توانایی قابل توجه و جذاب برای همسرتان باقی خواهید ماند(بدون در نظر گرفتن سن تان).
ازدواج پیوند مقدسی است برای با هم بودن . شریک زندگی هم شدن اما در تمام شرایط . انتخاب شریک زندگی مهم ترین انتخاب زندگی است چون نتیجه ی خوب یا بد آن بر دیگر شئون زندگی فرد تاثیر می گذارد.
همانطور که برای هر انتخابی در زندگی قوانین و راهکارهایی وجود دارد که به گزینه ی بهتر بیانجامد در مورد ازدواج هم چنین است.
اما قبل از انتخاب ، آمادگی دختر و پسر برای پذیرش نقش های جدید بسیار مهم است. اگر هر کدام از طرفین بدون کسب توانائی های لازم برای زندگی خانوادگی وارد این عرصه بشوند ، در خوشبینانه ترین شکل آن بعد از طی چند سال کشمکش و آزمون و خطا بالاخره رفتارهای مناسب برای موفقیت در زندگی مشترک را خواهند آموخت. اما در خیلی از موارد این اتفاق نمی افتد و اگر با حفظ ظاهر کنار هم زندگی کنند ، باز هم در حقیقت همدیگر را تحمل می کنند.
اولین قدم برای داشتن ازدواجی موفق ، تشکیل خانواده در زمانی است که دختر و پسر به بلوغ عاطفی رسیده اند و شناخت صحیحی از ازدواج دارند.
