آیا اگر کسی به هویت مناسبی دست بیابد همواره آن را حفظ خواهد کرد؟
به نظر می رسد که این وضعیت ها ثابت و غیرقابل تغییر نیستند و از توالی خاصی پیروی نمی کنند، زیرا تحقیقات در این زمینه نشان داده که پنجاه و هفت درصد از افرادی که در اواخر دوره ی نوجوانی در وضعیت کسب هویت ارزیابی شده بودند، یعنی مرحله ی بحران هویت را پشت سر گذاشته و به یک هویت کامل دست یافته بودند، شش سال بعد به وضعیت های قبلی شکل گیری هویت، یعنی تفویض اختیار برگشتند، بدین معنا که مجدداً باورهای خود را بر اساس باورهای افراد مهم زندگی خود و نه بررسی های شخصی انتخاب کردند. مرحله ای که انتظار می رود قبل از ورود به بحران هویت اتفاق بیفتد.
هم چنین بیست و نه درصد از افرادی که در وضعیت تعلیق ارزیابی شده بودند، یعنی در وضعیت کاوش و بررسی باورهای خود قرار داشتند، به جای آن که به مرحله ی بعدی یعنی رسیدن به یک هویت پخته برسند، در وضعیت قبلی یعنی وضعیت تفویض اختیار دیده شدند.
هم چنین بر اساس مصاحبه با دویست و چهل و نه دوقلو در سنین بیست و هفت تا سی و شش سال کشف شد که سی و چهار درصد از این افراد که در سن بیست و هفت سالگی به وضعیت کسب هویت رسیده بودند در سن سی و شش سالگی در وضعیت قبلی آن یعنی تفویض اختیار، ارزیابی شدند و بیست و نه درصد از این افراد که در وضعیت تعلیق بودند بعد از نُه سال در وضعیت تفویض اختیار قرار گرفتند. هم چنین در حوزه های مختلفی که برای ارزیابی هویت در نظر گرفته می شود نیز تفاوت های زیادی مشاهده شد. به طور مثال در حوزه ی شغلی، بیش از شصت و یک درصد از افراد، نُه سال پس از رسیدن به مرحله ی تعهد و کسب هویت به وضعیتی پایین تر بازگشته بودند. بنابراین صِرف حل بحران هویت، مشکل نوجوانان را برای همیشه حل نخواهد کرد، زیرا امکان دارد که فرد بر اساس تغییر موقعیت های زندگی اش و یا استرس های خاص مجدداً به وضعیت های قبلی برگردد. پس باید علاوه بر حل بحران هویت به حفظ آن نیز توجه شود.
از طرف دیگر، نتایج تحقیقاتی که در زمینه ی هویت یابی انجام شده، نشان می دهد که هر چند شکل گیری هویت بیش تر در دوره ی نوجوانی اتفاق می افتد، ولی درصد کمی از افراد تا پایان نوجوانی به یک هویت مستقل دست می یابند. نتایج تحقیقاتی که در زمینه ی شکل گیری هویت در دانشجویان انجام شده است، نشان می دهد که از سال اول تا چهارم دانشگاه، هر چند که انتظار می رود افراد وارد دوره ی جوانی شده و دوران نوجوانی را پشت سر گذاشته باشند، ولی هنوز روند شکل گیری هویت ادامه دارد.
در واقع تحقیقات نشان داده که بیش ترین تغییرات در وضعیت های هویتی در سنین هجده تا بیست و چهار سالگی رخ می دهند. به طور مثال معمولاً شکل گیری هویت شغلی، مذهبی و سیاسی در سال های اول دوره ی جوانی، یعنی تقریباً همزمان با ورود افراد به دانشگاه شروع می شود و تا سال های آخر دانشگاه ادامه می یابد. بنابراین بر اساس نتایج حاصل از این تحقیقات، محققان پیشنهاد می کنند که با توجه به تغییرات اجتماعی شاید نیاز باشد که در مفهوم و طول مدت دوران نوجوانی تجدیدنظر شود.
منبع مقاله :
غرایی، بنفشه؛ (1387) بحران هویت و مهارت های مقابله ای (نظریه ها و راهبردها)، تهران: نشر قطره
